24 χρόνια μετά το Τσέρνομπιλ, η πυρηνική ενέργεια παραμένει επικίνδυνη, ακριβή κι ανεπιθύμητη

Τη Δευτέρα συμπληρώνονται 24 χρόνια από το πυρηνικό ατύχημα του Τσερνομπίλ και η τραγική αυτή επέτειος αποτελεί αφορμή για τους Οικολόγους Πράσινους να δηλώσουν για μια ακόμη φορά την πλήρη αντίθεσή τους στην Πυρηνική Ενέργεια. Στις δύο δεκαετίες που ακολούθησαν το καταστροφικό ατύχημα ελάχιστα πράγματα έχουν γίνει σε επίπεδο τεχνολογίας και οργάνωσης της κοινωνίας που να δικαιολογούν μια αλλαγή της στάσης μας στο θέμα αυτό.

Σήμερα, με το ενεργειακό ζήτημα να κατακτά το επίκεντρο των συζητήσεων σε παγκόσμιο επίπεδο, χρειάζεται δυστυχώς και πάλι να τονιστεί ότι λύση στο ενεργειακό πρόβλημα δεν μπορεί να δώσει η Πυρηνική Ενέργεια αλλά οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας με παράλληλη λήψη μέτρων αλλαγής του καταναλωτικού και αναπτυξιακού μοντέλου προς μια οργάνωση της κοινωνίας με μικρότερες ανάγκες σε κατανάλωση ενέργειας και φυσικών πόρων.
Η πυρηνική ενέργεια δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση «πράσινη ενέργεια», όπως έχει πρόσφατα παρουσιαστεί από πολλές κυβερνήσεις με στόχο την επαναπροώθησή της, αφού παρουσιάζει πολλά και σημαντικά εγγενή αρνητικά χαρακτηριστικά :

· Παραμένει χωρίς λύση το πρόβλημα απόθεσης των ραδιενεργών αποβλήτων.

· Παραμένει καθόλου αμελητέα η περίπτωση ατυχήματος κατά τη λειτουργία των σταθμών ή ακόμα κατά τον εμπλουτισμό, την επεξεργασία, τη μεταφορά και αποθήκευση των πυρηνικών καυσίμων και την διαχείριση των πυρηνικών αποβλήτων, με ανυπολόγιστες επιπτώσεις σε ανθρώπινες ζωές και στο περιβάλλον

· Ο διαχωρισμός μεταξύ πολιτικής και στρατιωτικής χρήσης της πυρηνικής ενέργειας παραμένει μύθος, ακόμα και μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου.

· Σε μια εποχή όπου δικαιώματα και ελευθερίες περιορίζονται στο όνομα της ασφάλειας, είναι παράλογο να δημιουργούμε νέους στόχους πρώτης προτεραιότητας όπως πυρηνικοί σταθμοί, χώροι αποθήκευσης αποβλήτων, μέσα μεταφοράς εμπλουτισμένου ουρανίου κλπ.

· Τα κόστη ασφάλειας, διαχείρισης αποβλήτων και αποξήλωσης σταθμών αυξάνονται συνεχώς και επιβαρύνουν το κοινωνικό σύνολο μέσω των κρατικών προϋπολογισμών. Επίσης, το ρίσκο ενός ατυχήματος και τα αντίστοιχα κόστη ασφάλισης πάλι τα αναλαμβάνει η κοινωνία. Το συνολικό κόστος της πυρηνικής ενέργειας επομένως είναι σαφώς μεγαλύτερο εκείνου των ΑΠΕ.

· Κάθε ευρώ που επενδύεται στην πυρηνική ενέργεια ή την επιδοτεί υπονομεύει τις πολιτικές για την προστασία του κλίματος καθώς θα μπορούσε να έχει πολύ μεγαλύτερο αποτέλεσμα μείωσης εκπομπών αν πήγαινε προς επενδύσεις και επιδοτήσεις για εξοικονόμηση ενέργειας και ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

· Η κατασκευή ενός πυρηνικού σταθμού απαιτεί τουλάχιστον 12 χρόνια ενώ η τεχνολογία νέας γενιάς (που μας υπόσχονται θα είναι πιο ασφαλής) δεν θα είναι διαθέσιμη πριν το 2040. Όμως η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής απαιτεί λύσεις τώρα.

· Στον κύκλο ζωής των πυρηνικών σταθμών η κατανάλωση ενέργειας και επομένως η συνεισφορά στην αλλαγή του κλίματος είναι σαφώς μεγαλύτερη από όσο θέλουν να παρουσιάζουν όσοι τους υποστηρίζουν για λόγους προστασίας του κλίματος.

· Η λογική του συγκεντρωτικού συστήματος ηλεκτρισμού με τεράστιες μονάδες μακριά από τα κέντρα κατανάλωσης είναι μια αποτυχημένη λογική του παρελθόντος. Σήμερα χρειαζόμαστε αποκεντρωμένες μονάδες ΑΠΕ με συμμετοχή των πολιτών και έξυπνα δίκτυα που δεν ταιριάζουν με τους καθόλου ευέλικτους πυρηνικούς σταθμούς

· Για το ίδιο ποσό επένδυσης, η ανάπτυξη αιολικής ενέργειας δημιουργεί μέχρι και 5 φορές περισσότερες εγχώριες θέσεις εργασίας σε σχέση με την πυρηνική.

· Ακόμα κι αν κατασκευάζονταν 1000 νέοι πυρηνικοί σταθμοί, η παραγωγή τους θα κάλυπτε μόλις το 4% της παγκόσμιας συνολικής κατανάλωσης ενέργειας ενώ δεν είναι καθόλου σίγουρο πως υπάρχουν επαρκή αποθέματα ουρανίου

· Ειδικά για την Ελλάδα, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος ατυχήματος λόγω της σεισμικότητας των περισσότερων περιοχών της

Αναλυτικότερα

Η διαχείριση των αποβλήτων είναι το μεγαλύτερο και έως τώρα άλυτο πρόβλημα της πυρηνικής ενέργειας. Τα πυρηνικά απόβλητα, χαμηλής, μεσαίας ή υψηλής ραδιενέργειας ανάλογα με την κατηγορία τους πρέπει να φυλάσσονται για μερικές δεκάδες έως μερικές χιλιάδες χρόνια υπό ελεγχόμενες συνθήκες. Ποιο σύστημα είναι ικανό να εγγυηθεί μια τέτοια λειτουργία για τα επόμενα 20.000 χρόνια;

Ένα σύνηθες πυρηνικό εργοστάσιο ισχύος 1.000 MW παράγει ετησίως 30 τόνους απόβλητα υψηλής ραδιενέργειας, 300 τόνους μέσης και 450 τόνους χαμηλής ραδιενέργειας. Σε κάθε τόνο πυρηνικού απόβλητου περιέχονται 10 κιλά πλουτωνίου, ποσότητα αρκετή για την κατασκευή μίας πυρηνικής βόμβας. Το απεμπλουτισμένο ουράνιο που περιέχεται στα απόβλητα χρησιμοποιείται για την κατασκευή συμβατικών και ραδιενεργών όπλων. Επίσης, πολύ σημαντικός όγκος πυρηνικών αποβλήτων είναι τα ίδια τα πυρηνικά εργοστάσια, των οποίων η μέση διάρκεια ζωής είναι 30-35 έτη. Μετά πρέπει να αποσυναρμολογηθούν και να αντιμετωπισθούν ως πυρηνικό απόβλητο! Για το θέμα αυτό δεν υπάρχει τεκμηριωμένη επιστημονική μελέτη ούτε εφαρμοσμένη μέχρι τώρα πρακτική.

Από την έως τώρα λειτουργία των πυρηνικών εργοστασίων έχουν συσσωρευτεί ανά τον κόσμο περίπου 150.000 τόνοι αποβλήτων, εκ των οποίων μόλις το 1/3 έχει υποβληθεί σε επεξεργασία και ειδικούς όρους φύλαξης.

Η πυρηνική ενέργεια -παρά την εξέλιξη της τεχνολογίας- συνεχίζει να αποτελεί μια επικίνδυνη και ασύμφορη επιλογή στην πορεία για την επίλυση του ενεργειακού προβλήματος της ανθρωπότητας. Εκτός των κινδύνων που εγκυμονεί σε όλες τις παραγωγικές φάσεις, το πρόβλημα της οριστικής διάθεσης των αποβλήτων και η απεγκατάσταση των γηρασμένων πυρηνικών εγκαταστάσεων συνεχίζει να είναι πρακτικά άλυτο και να δημιουργεί μία δυσβάσταχτη κληρονομιά στις επόμενες γενιές και σε βάθος εκατοντάδων ή χιλιάδων ετών.

Επιπλέον το κόστος κατασκευής και ασφαλούς λειτουργίας είναι τεράστιο και απρόβλεπτο κατά την διαδικασία σχεδιασμού. Είναι βέβαιο ότι εάν τα αντίστοιχα κονδύλια είχαν διατεθεί σε έρευνα και πιλοτικές εφαρμογές στις εναλλακτικές μορφές ενέργειας, στην αποδοτικότερη χρήση και στην αναδιάρθρωση των αναγκών μας, το ενεργειακό πρόβλημα του πλανήτη θα ήταν αυτή τη στιγμή πιο κοντά στην λύση του.

Ακόμη, η υιοθέτηση της πυρηνικής σχάσης για παραγωγή ρεύματος, δεν είναι απλά μια τεχνολογική επιλογή αλλά μία έντονα κοινωνική απόφαση, γιατί αφενός οι κίνδυνοι από την τεχνολογία αυτή αφορούν πολύ μεγάλο μέρος της κοινωνίας ακόμη και έξω από τα εθνικά σύνορα και αφετέρου οι απαιτούμενες διαδικασίες και πρακτικές ασφάλειας των εγκαταστάσεων οδηγεί σε μία στρατιωτικού τύπου δομή της δημόσιας διοίκησης και της κοινωνίας.

Για να οδηγηθούμε στην ενεργειακή επανάσταση πρέπει παράλληλα με την εισαγωγή αειφόρων μορφών παραγωγής ενέργειας να αλλάξουμε και το καταναλωτικό μοντέλο των ανεπτυγμένων κοινωνιών. Αυτό προϋποθέτει συμμετοχή των πολιτών στις αποφάσεις και στην παραγωγή ενέργειας καθώς και κατανόηση του τεχνητού διλήμματος μεταξύ της καταστροφής του κλίματος από το φαινόμενο θερμοκηπίου ή την καταστροφή του περιβάλλοντος από τα ραδιενεργά απόβλητα.

Η καλύτερη λύση στο ενεργειακό πρόβλημα είναι η μείωση των ενεργειακών αναγκών, η βελτίωση του βαθμού απόδοσης των διεργασιών και η ευρεία επέκταση της χρήσης ήπιων και ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.

Η Αιολική Ενέργεια, τα Παθητικά και Ενεργητικά Ηλιακά Συστήματα, τα Φωτοβολταϊκά, η Βιομάζα, το Βιοαέριο, η Γεωθερμία, τα μικρά Υδροηλεκτρικά έργα μπορούν ακόμη και με τον σημερινό βαθμό τεχνολογικής ωριμότητας να καλύψουν ένα πολύ μεγάλο μέρος των ενεργειακών αναγκών. Όμως αυτή η κατεύθυνση πρέπει να προκύψει “από κάτω”, από ένα ευρύ περιβαλλοντικό κίνημα, από ένα κίνημα ενεργών πολιτών, αφού είναι προφανές ότι οι κυβερνήσεις επηρεάζονται από άλλα κέντρα πίεσης και ένα πλέγμα συμφερόντων που εμποδίζουν την αλλαγή κατεύθυνσης της καταναλωτικής πορείας της κοινωνίας. Εάν αυτό δεν γίνει έγκαιρα και με την απαραίτητη ενίσχυση στην εναλλακτική έρευνα και την διάδοση των εφαρμογών της, τότε σε μερικά χρόνια ίσως είμαστε υποχρεωμένοι να αποδεχθούμε τον εκβιασμό της πυρηνικής ενέργειας ως μόνης λύσης.

Με την ευκαιρία της επετείου του τραγικού ατυχήματος του Τσερνομπίλ και των συνεπειών του, καλούμε την ελληνική κοινωνία σε εγρήγορση για την αποτροπή κάθε σχεδίου εισαγωγής της πυρηνικής ενέργειας στην Ελλάδα και ταυτόχρονα στην υποστήριξη κάθε προσπάθειας για μείωση της κατανάλωσης ενέργειας και εφαρμογής ανανεώσιμων μορφών παραγωγής ενέργειας στην χώρα, της οποίας το απόλυτο πλεονέκτημα είναι ο ήλιος, ο άνεμος, τα νερά και το φυσικό της περιβάλλον.

Μεθοδευμένη επίθεση κατά του Δ. Ινναχωρίου από ιδιωτικά συμφέροντα

-Γιατί ο ΓΓ της Περιφέρειας δεν υπογράφει το ΣΧΟΟΑΠ του Δ. Ινναχωρίου;
-Γιατί τόση εμμονή στους ελέγχους μόνο στη δημοτική επιχείρηση του Δ. Ινναχωρίου;
Είναι γνωστό πως, εδώ και χρόνια, ιδιωτικά συμφέροντα που σχετίζονται με την εκμετάλλευση της παραλίας του Ελαφονησιού (καντίνες, ομπρέλλες κ.α.), συνδεόμενα και με τοπικό ιδιωτικό τηλεοπτικό σταθμό, πολεμούν λυσσαλέα την προοπτική της προστασίας του βιοτόπου. Κατ’ επέκτασιν, και τη Δημοτική Αρχή Ινναχωρίου, που σθεναρά προωθεί την προστασία, αναβάθμιση και αειφόρο διαχείριση της περιοχής, που ανήκει στο δίκτυο ΦΥΣΗ 2000.
Η Ε.Π.Μ.(Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη) για την περιοχή προστασίας τώρα βρίσκεται στο τελικό στάδιο πρίν την έγκριση από το ΥΠΕΚΑ, ενώ παράλληλα έχει ολοκληρωθεί και το ΣΧΟΟΑΠ (Χωροταξικό σχέδιο) του Δήμου (το οποίο βρίσκεται σε αρμονία με την ΕΠΜ) και έχει κατατεθεί στην Περιφέρεια Κρήτης. Στο ΣΧΟΟΑΠ δεν υπάρχει λατομική ζώνη, παρ’ όλες τις ενστάσεις γι αυτό (υπήρχε μια εγκατάσταση εκμετάλλευσης γύψου, που υπολειτουργούσε, χωρίς άδεια εκμετάλλευσης, υποβαθμίζοντας την περιοχή). Ολες οι ενστάσεις ερευνήθηκαν και απαντήθηκαν αρμοδίως.
Πρέπει να τονίσουμε πως, τα τελευταία χρόνια, γίνεται μια πολύ καλύτερη διαχείριση της περιοχής του Ελαφονησιού/Χρυσοσκαλίτισσας, αλλά και γενικότερα το φυσικό περιβάλλον σε όλο το Δήμο Ινναχωρίου έχει προστατευτεί και αναβαθμιστεί. Η δημοτική αρχή (με συμφωνία και αρμονική συνεργασία συμπολίτευσης-αντιπολίτευσης) προωθεί μια λογική ήπιας οικοτουριστικής ανάπτυξης της περιοχής σε αρμονία με τον αγροτικό τομέα, (το 60% της έκτασης του Δήμου υπάγεται σε καθεστώτα προστασίας (E.Π.Π. για τα πουλιά και ΦΥΣΗ 2000) και η τοπική κοινωνία έχει ενστερνιστεί αυτή την κατεύθυνση.
Για…επιβράβευση, φαίνεται, αυτών των επιτυχιών, οπως κατήγγειλε πρόσφατα ο δήμαρχος Ινναχωρίου στη συνεδρίαση της Τ.ΕΔ.Κ. και στα τοπικά ΜΜΕ, οι υπηρεσίες του υπ. οικονομικών απέστειλαν, πρόσφατα, αίτημα στον Δήμο να πληρώνει η Δημοτική του επιχείρηση το 20% των ακαθαρίστων εσόδων της (αντί των καθαρών εσόδων, όπως, ως τώρα συνέβαινε, μια και η σύμβαση του Υπ. Οικονομικών με τους δήμους για παραχώρηση χρήσης του αιγιαλού δεν το διευκρινίζει). Το αίτημα για είσπραξη επι των ακαθαρίστων βασίζεται σε πρόσφατη εγκύκλιο, αλλά αν εφαρμοστεί δεν πρόκειται να «βγαίνει» οικονομικά καμμιά δημοτική επιχείρηση….
Το περίεργο είναι πως, απ ‘οσο ξέρουμε, η απαίτηση αυτή έχει σταλεί μόνο στον συγκεκριμένο δήμο….
Επίσης, ο κ. δήμαρχος κατήγγειλε πως ο Γ.Γ. Περιφέρειας Κρήτης δεν έχει υπογράψει το νόμιμα συνταγμένο και κατατεθειμένο πρίν 2 μήνες χωροταξικό σχέδιο, και πως υπηρεσιακοί παράγοντες κωλυσιεργούν την προώθησή του, εκφράζοντας προφορικά ερωτηματικά για τη μη ύπαρξη λατομικής ζώνης και ξεκινώντας παράτυπη διαδικασία ατέρμονων ερωτήσεων προς το ΥΠΕΚΑ.

Επειδή, ως Οικολόγοι Πράσινοι Χανίων υποψιαζόμαστε πως η κωλυσιεργία στην υπογραφή του ΣΧΟΟΑΠ έχει να κάνει με την εξυπηρέτηση των ιδιωτικών συμφερόντων που προαναφέραμε,
Επειδή το επιλεκτικό «κυνηγητό» εναντίον του Δήμου Ινναχωρίου από τις οικονομικές υπηρεσίες μοιάζει με ιδιότυπη πολιτική δίωξη κατά του Δήμου,
Επειδή δεν είναι καθόλου απίθανο υπάλληλοι του κράτους να εξυπηρετούν ιδιωτικά συμφέροντα εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος και των τυπικών διαδικασιών
Επειδή δεν αποκλείεται παράγοντες της διοίκησης και σύμβουλοι του κ. Περιφερειάρχη να του δίνουν λάθος ενημέρωση,
Και, επειδή «Η Γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια, αλλά πρέπει και να φαίνεται τίμια»,
Καλούμε τον κ. Περιφερειάρχη να ακολουθήσει τις τυπικές διαδικασίες, να προωθήσει το συντομώτερο το ΣΧΟΟΑΠ και να βοηθήσει ουσιαστικά την αναπτυξιακή προσπάθεια του Δ. Ινναχωρίου προς όφελος της τοπικής κοινωνίας και των Χανίων γενικότερα….

Η βία μιλάει πάντα τη γλώσσα της εξουσίας

H Πολιτική Κίνηση Χανίων των Οικολόγων Πράσινων καταγγέλλει την επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό που δέχθηκαν χτες, λίγο μετά τις 12.30 το μεσημέρι, τα γραφεία των Οικολόγων Πράσινων στη Θεσσαλονίκη, στην οδό Πλάτωνος 1. Παρόμοιες επιθέσεις έγιναν την ίδια ώρα και σε γραφεία πολιτικών από άλλα κόμματα.

Για την επίθεση που δεχθήκαμε, οι εκπρόσωποι τύπου των Οικολόγων Πράσινων Ιωάννα Κοντούλη και Γιάννης Παρασκευόπουλος έκαναν την ακόλουθη κοινή δήλωση:

«Η τυφλή βία χτύπησε και τα γραφεία των Οικολόγων Πράσινων στη Θεσσαλονίκη, απειλώντας ανθρώπινες ζωές. Μέλη μας κινδύνεψαν σοβαρά και εγκλωβίστηκαν για αρκετή ώρα.

Όποιες κι αν ήταν οι προθέσεις και τα κίνητρα, η βία μιλάει πάντα τη γλώσσα της εξουσίας. Είτε το θέλουν είτε όχι, η επίθεση αυτή φέρνει τους εμπνευστές της στο ίδιο στρατόπεδο με όσους ενοχλούνται από τη διαδρομή των Οικολόγων Πράσινων στη Θεσσαλονίκη: τα οικοπεδικά συμφέροντα, τους εθνικιστικούς κύκλους που τρώνε τις σάρκες της χώρας, τους μηχανισμούς της «σκοτεινής πλευράς» της πόλης.

Περιστατικά όπως το σημερινό, κάνουν ακόμη εντονότερη τη δέσμευσή μας στην αρχή της Μη Βίας, μόνη ικανή να αμφισβητήσει ένα χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα».

Η δράση των Οικολόγων Πράσινων για την υπεράσπιση του δάσους του Σέιχ Σου στη Θεσσαλονίκη, των δασών και κατά των μεταλλείων στη Χαλκιδική, η ξεκάθαρη στάση τους κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, η σταθερή υποστήριξή τους στη μη βία και την ειρήνη, η σύγκρουσή τους με τεράστια οικονομικά συμφέροντα που σέρνουν εδώ και χρόνια τον ευρωβουλευτή των Οικολόγων Πράσινων Μιχάλη Τρεμόπουλο στα δικαστήρια σε αλλεπάλληλες δίκες, αυτά όλα είναι που κάνουν κάποιους να θεωρούν «επικίνδυνους» για το σύστημα που κυβερνά τους Οικολόγους Πράσινους.

Τώρα, εκφράζονται και με βόμβες, δείχνοντας το πραγματικό αποτροπιαστικό τους πρόσωπο.

Ήπιες μορφές ενέργειας με ήπιες μεθόδους!

Με αφορμή τις νέες συλλήψεις κατοίκων της περιοχής στο Αποπηγάδι, οι Οικολόγοι Πράσινοι Χανίων επαναλαμβάνουν γι’ άλλη μια φορά ότι οι ήπιες μορφές ενέργειας πρέπει να εφαρμοστούν με ήπιες μεθόδους, με συναίνεση και συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας.

ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που ελέγχουν τους Δήμους της περιοχής, έχουν σοβαρές πολιτικές ευθύνες, καθώς ένα ζήτημα τόσο σημαντικό για το μέλλον της περιοχής δεν το έβαλαν σε ανοιχτό δημόσιο διάλογο από την αρχή, σε λαϊκές συνελεύσεις, ώστε να υπάρχει πλήρης ενημέρωση των κατοίκων για το ποια είναι τα σχέδια, κι οι ίδιοι να πάρουν απόφαση για το τι θέλουν να κάνουν, με ποιους όρους και σε ποια μεγέθη, να μην υπάρχουν ζητήματα καταπάτησης περιουσιών κλπ..

Ο χειρισμός της κυβέρνησης στο θέμα των ΑΠΕ κινδυνεύει να δυσφημίσει τις ΑΠΕ, ενώ σοβαρός κίνδυνος υπάρχει για τη δημιουργία μονοπωλιακών καταστάσεων. Η Κρήτη προσφέρεται για τις ήπιες ενέργειας (ηλιακή, αιολική κ.ά), ήδη έχει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά ΑΠΕ σε επίπεδο όχι μόνο Ελλάδας αλλά και Ευρώπης. Η αύξηση της χρήσης των ΑΠΕ πρέπει να συνδυαστεί με την ταυτόχρονη μείωση της χρήσης ορυκτών καυσίμων στους πετρελαϊκούς σταθμούς της Ξυλοκαμάρας, των Λινοπεραμάτων και του Αθερινόλακκου καθώς και με προγράμματα εξοικονόμησης ενέργειας.

Η υπόθεση της αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής και των ΑΠΕ πρέπει να γίνει υπόθεση των ίδιων των πολιτών, με πρωταγωνιστικό ρόλο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, δημοτικών εταιρειών ή συνεταιρισμών κατοίκων για παραγωγή ενέργειας από ΑΠΕ, για την κάλυψη κατ’ αρχάς των δικών τους αναγκών, με όρους και τεχνολογίες που θα σέβονται την βιοποικιλότητα και το περιβάλλον και, σταδιακά, θα απεξαρτούν την ενέργεια από την μονοπωλιακή της εκμετάλλευση που προσπαθούν να μας επιβάλλουν…

Για την κόντρα κατάληψης "Ρόζα Νέρα" - Πολυτεχνείου

Σχετικά με τη διαμάχη Πολυτεχνείου Χανίων και κατάληψης «Ρόζα Νέρα» στο χώρο της πρώην Μεραρχίας, οι Οικολόγοι Πράσινοι Χανίων έχουμε να παρατηρήσουμε να παρακάτω:

Αναγνωρίζουμε πως η συγκεκριμένη κατάληψη είναι ένας ζωντανός χώρος, με πολύχρονη παρουσία στην πόλη μας, που έχει οργανώσει πλήθος πολιτιστικών και πολιτικών εκδηλώσεων και παρεμβάσεων. Πάρα πολλοί Χανιώτες και Χανιώτισσες έχουν συμμετάσχει σ αυτές. Είναι ένα στέκι που προσφέρει δυνατότητα πολιτισμένης ψυχαγωγίας σ όλους-ες, ακόμα και σε νέους άνεργους, χαμηλόμισθους κ.λ..π. Γι αυτό ακριβώς θεωρούμε σημαντική την ύπαρξή του στην πόλη, άσχετα με τις όποιες πολιτικές διαφορές έχουμε.

Όσον αφορά το κτίριο της Μεραρχίας, θέτουμε το ερώτημα αν πραγματικά υπάρχει προγραμματισμός για άμεση χρησιμοποίησή του για στέγαση κάποιου τμήματος (σχολής) του Πολυτεχνείου. Σ’ αυτή την περίπτωση, υπενθυμίζουμε πως το Πολυτεχνείο Κρήτης έχει στην κατοχή του έναν μεγάλο αριθμό ακινήτων στα όρια του Δήμου Χανίων (πολλά από αυτά αναξιοποίητα και με μηδαμινές προοπτικές άμεσης χρήσης), και θα μπορούσε, με πνεύμα κοινωνικής ευαισθησίας, να παραχωρήσει τη χρήση ενός από αυτά για τις δραστηριότητες που σήμερα γίνονται στο κτίριο της πρώην Μεραρχίας.