Οι παλιότεροι θυμούνται το δρόμο Χανίων Σούδας και το δρόμο της Χρυσοπηγής σαν οάσεις δροσιάς μέσα στο καλοκαίρι από τη σκιά των αιωνόβιων δέντρων, πολλά από τα οποία είχαν φυτευτεί στη διάρκεια της Κρητικής Πολιτείας, στις αρχές του 20ού αιώνα. Τα δέντρα αυτά, δεν μας προσφέρουν μόνο από οξυγόνο, σκιά και δροσιά, αποτελούν ιστορικά μνημεία κυριολεκτικά, μιας είναι κομμάτι της τοπικής Ιστορίας των Χανίων. Θα έπρεπε κανονικά να χαρακτηριστούν και πολιτιστικά – ιστορικά μνημεία επισήμως, αφού έχουν συνδεθεί τόσο με την πρόσφατη Ιστορία του τόπου, όπως ο Πλάτανος της Σπλάντζιας μέσα στα Χανιά. Όμως εδώ ολόκληρα Νεώρια αφήνουμε να καταρρέουν 2 και πλέον χρόνια μετά το σεισμό, κι ουδείς κυβερνητικός ή τοπικός άρχοντας δεν ασχολείται, ίσα – ίσα, θα κάνουμε και τον «Αγροτικό Αύγουστο», έξω από τα ερείπια, με τα δέντρα θ’ ασχολούμαστε;
Τι κι αν αλλάζει το κλίμα, τι κι αν ζούμε ανεπανάληπτους καύσωνες, τι κι αν γεμίζει τσιμέντο όλος ο νομός από τη μια άκρη μέχρι την άλλη; Αυτοί θα φτιάξουν τα πεζοδρόμιά τους και θα φαρδύνουν το δρόμο, κόβοντας αιωνόβια δέντρα! Μήπως έφτασε η ώρα να αλλάξουν και το όνομα του δρόμου, μιας και χωρίς δέντρα δεν υπάρχει ούτε σκιά, ούτε δροσιά, ούτε νερό και πηγές. Μόνο ζέστη και καύσωνας. «Οδός Σαχάρας» λοιπόν να ονομαστεί ο δρόμος, για να αποδίδει και την πραγματικότητα στην οποία μας οδηγούνε οι πολιτικοί ταγοί του τόπου.
Κι όλα αυτά που λένε ότι «θα φυτέψουν άλλα δέντρα, διπλάσια σε αριθμό κλπ», είναι λόγια και μίνο. Πόσα «εάν» και «ίσως» και πόσα χρόνια χρειάζονται τα νέα δέντρα για να μας δώσουν τη σκιά, τη δροσιά και το οξυγόνο που σήμερα χάνουμε; Εάν (1) τηρήσει τις υποσχέσεις του ο Δήμος Ελευθερίου Βενιζέλου, εάν (2) φυτευτούν σωστά τα δέντρα, εάν (3) δεν τα καταστρέψουν περίοικοι, επιχειρήσεις κλπ, εάν (4) πιάσει το φύτεμα, εάν (5) τα ποτίζουν, εάν (6) επιβιώσουν τα δέντρα αυτά, και, βεβαίως, εάν (7)ζούμε κι εμείς και τα δέντρα μετά από μερικές δεκαετίες, τότε, ίσως, να έχουμε λίγη σκιά… Και μέχρι τότε; Μέχρι τότε, ας αρκεστούμε στην άσφαλτο και το τσιμέντο, στον καύσωνα και τις πλημμύρες, στο καυσαέριο και τη ρύπανση.
Αλήθεια, η διαπλάτυνση του δρόμου, δεν θα είναι επικίνδυνη εκτός των άλλων και για τα παιδιά του σχολείου, αφού ο φαρδύς δρόμος θα δίνει την ευκαιρία στα ΙΧ να αυξάνουν ταχύτητα; Δεν θα έπρεπε να εξετάσουν το ενδεχόμενο μονοδρόμησης του δρόμου και χρησιμοποίησης εναλλακτικών δρόμων που ήδη υπάρχουν;
Στην ίδια λογική κινούνται και οι πολιτικοί ταγοί και επιχειρηματίες που προωθούν τσιμεντένια μεγαθήρια και άγρια τουριστική «αξιοποίηση» του Ελαφονησίου. Καταγγέλλουν μια Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη που δεν την έχουν δει ακόμη, γιατί ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί, μιλάνε κατά των «ακραίων οικολόγων» που δεν αφήνουν την οικονομία του τόπου να αναπτυχθεί κ.ο.κ. Εμείς όμως αυτό που βλέπουμε είναι η ακραία τσιμεντοποίηση όλου του νομού, η ακραία αυθαιρεσία, η ακραία εμπορευματοποίηση και το ξεπούλημα των πάντων. Η ακρότητα είναι η τραγωδία που συμβαίνει στις τουριστικές παραλίες του βόρειου άξονα, στα Μάλια και στη Χερσόνησο, κι αυτό το μοντέλο δεν πρέπει να μεταφερθεί και στο Ελαφονήσι, στους Αγίους Αποστόλους, στον Ομαλό κι αλλού. Πρέπει να υπάρξουν κανόνες προστασίας της φύσης, της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής, κι αυτό μπορεί να γίνει μέσα από Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες που προβλέπονται από την ελληνική και την ευρωπαϊκή νομοθεσία για τους τελευταίους Ευρωπαϊκούς Οικότοπους του Δικτύου ΦΥΣΗ 2000. Ποιοι δεν αφήνουν τόσα χρόνια να γίνουν και να εφαρμοστούν αυτές οι μελέτες, επιτρέποντας την αυθαιρεσία και την καταστροφή;
Φωτεινό παράδειγμα αποτελεί ο Δήμαρχος Ιναχωρίου που αγωνίζεται να προστατέψει το Λαφονήσι, να δώσει εναλλακτικές διεξόδους ήπιου τουρισμού που σέβεται το περιβάλλον και τον πολιτισμό του τόπου που επισκέπτεται και δεν καταστρέφει τα πάντα στο διάβα του σαν οδοστρωτήρας. Η θέση μας είναι στο πλάι του Δημάρχου κι εκεί θα έπρεπε να είναι όλοι όσοι αγωνιούν πραγματικά για το μέλλον του τόπου, για το τι θα αφήσουμε στα παιδιά μας, όλοι όσοι δεν ταυτίζονται με ιδιοτελή επιχειρηματικά συμφέροντα.
Οικολόγοι Πράσινοι Χανίων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου